Παπαπέτρου VS Κόλσον: Η λύση στο πρόβλημα

Ο Μπόνζι Κόλσον ήταν ανέκαθεν ένα μεγάλο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό. Φυσικά ο κάθε ταλαντούχος παίκτης ήταν πρόβλημα για την περσινή, ελλειμματική σε ταλέντο και δυσλειτουργική σε χημεία ομάδα, όμως στη φετινή έκδοσή του ο Αμερικανός απειλούσε να μετατραπεί σε άλυτο πρόβλημα για τους πράσινους. Η παρουσία του αναδείκνυε την έλλειψη μεγέθους των πράσινων στην περιφέρεια και μεγέθυνε το πλεονέκτημα αθλητικότητας της Μακάμπι, ειδικά από τη στιγμή που ο Μάριους Γκριγκόνις στάθηκε αδύνατον να τον αντιμετωπίσει. Enter Παπαπέτρου: διψασμένος για απαντήσεις μετά από μία σεζόν που πήγε όσο χειρότερα

θα μπορούσε, ο Έλληνας φόργουορντ γέμισε την πεντάδα του Παναθηναϊκού με μέγεθος, εμπειρία και προσωπικότητα, κυρίως όμως κάτι που το τριφύλλι είχε απελπισμένη ανάγκη: παιχνίδι και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Παπαπέτρου: Ο φοίνικας και οι στάχτες
Ας το παραδεχτούμε. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου δεν επέστρεψε στον Παναθηναϊκό νικητής και τροπαιούχος από το Βελιγράδι. Δεν είχε να κάνει με τους τίτλους, αλλά περισσότερο από το ζουμί μιας χρονιάς στην οποία η στρατοσφαιρική παρουσία στης Παρτίζαν ως τις παρυφές του φάιναλ φορ δεν συνδυάστηκε ποτέ με ανάλογη δική του παρουσία. Ο επαναπατρισμός του ήρθε ως λογική επιλογή, όμως τα πράγματα πήγαν θεόστραβα σχεδόν από το ξεκίνημα παρότι η θετική του παρουσία στη Μανίλα με τα γαλανόλευκα είχε αφήσει ελπίδα. Ο τραυματισμός τον εκτροχίασε και όταν επέστρεψε στάθηκε αδύνατον να πείσει τον Αταμάν να του δώσει τον χρόνο και τον χώρο που χρειαζόταν. Το καλό στην περίπτωση αυτή ήταν πως ο Παπαπέτρου είναι πια 30 χρονών και επαγγελματίας σε Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό από τα 19 του χρόνια, όχι κάποιος ανασφαλής 20 something που θα παρατούσε τον εαυτό του: είναι άλλο πράγμα να γκρινιάζεις για τον ανύπαρκτο ρόλο σου και ένα τελείως διαφορετικό να είσαι έτοιμος όταν η μπάλα καίει και η σεζόν κρίνεται σε 2-3 σουτ, χωρίς καμία δικαιολογία, ρεαλιστική ή μη. Ο Παπαπέτρου εμφανίστηκε στο δεύτερο παιχνίδι, είδε τον Κάτας να του δίνει ελεύθερα σουτ προκαλώντας τον να τα βάλει και αυτός έχει 9/13 ανάμεσα σε δεύτερο και τέταρτο παιχνίδι. Την ίδια στιγμή είναι αρκετά δυνατός έτσι ώστε ο Κόλσον να μην μπορεί να παίξει το γνωστό bully-ball που υιοθέτησε κόντρα στον Γκριγκόνις. Κάπως έτσι έχει μεταμορφωθεί από τον παίκτη που σούταρε 23 φορές τη μπάλα σε 9 παιχνίδια στην κανονική περίοδο (3.0 πόντοι / 13 λεπτά) στον πρωταγωνιστή των 13.3 πόντων ανάμεσα στο δεύτερο και το τέταρτο παιχνίδι, σουτάροντας μάλιστα 50% δίποντο και 75% (!) τρίποντο.

Κόλσον: Ο καλύτερος – εκτός Ρεάλ – small forward της Ευρωλίγκας

Πείτε ό,τι θέλετε κύριε Κλάιμπερν, αλλά η σταθερότητα και η ανθεκτικότητα μετρούν όσο και το ταλέντο, πιθανότατα και παραπάνω. Τη φετινή σεζόν ο Κόλσον έχει παίξει 39/39 παιχνίδια, έχει φτάσει τους 500 πόντους, τα 200 ριμπάουντ και τα 50 κλεψίματα και σουτάρει 56% δίποντο και 40% τρίποντο χωρίς να είναι καν μέσα στις δύο πρώτες επιλογές για την ομάδα του. Εξίσου ικανός να ποστάρει ή να σουτάρει από ντρίμπλα, με παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο ή σε σετ καταστάσεις, ο 28χρονος απόφοιτος του Νοτρ Ντέιμ είναι το πλήρες πακέτο. Οι 18 πόντοι του στο Game 1 με ¾ τρίποντα (πολλοί εκ των οποίων σε απόλυτα κρίσιμα σημεία) άνοιξαν το δρόμο για τη νίκη της Μακάμπι, στο δεύτερο ματς αιφνιδιάστηκε από την αποτελεσματική άμυνα ενός αμυντικού που δεν περίμενε (Παπαπέτρου), όμως στα επόμενα δύο σκόραρε 13+14 πόντους, πολλούς εκ των οποίων με ένα χέρι σταθερά πάνω του. Στα πλέι-οφ σκοράρει 12.8 πόντους (ίδιος ΑΚΡΙΒΩΣ μ.ο με την κανονική διάρκεια), με 46% δίποντο και 44% τρίποντο, ενώ έχει και 4.5 ριμπάουντ και 3.8 κερδισμένα φάουλ ανά παιχνίδι