Από πότε πήραμε τον κατήφορο;

Γράφει ο Ευθύλογος Έχω τη γνώμη πως είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι φαινόμενο της τελευταίας 10ετίας ή ακόμη και 30ετίας. Μόνον οι ανόητοι μπορούν να πιστεύουν και οι αγύρτες να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο. Και φυσικά κανένα δημόσιο πρόσωπο δεν έχει δικαίωμα να επικαλείται άγνοια του πρόσφατου παρελθόντος και της πρόσφατης (οικονομικής) Ιστορίας. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε λαλίστατοι για τη μάχη του Μαραθώνα και να το βουλώνουμε όταν πρόκειται για γεγονότα του 20ου αιώνα. Άλλωστε όποιος έχει άγνοια κάθεται στα αυγά του και δεν διατυπώνει δημόσιο λόγο, πολύ δε ..........περισσότερο δεν διεκδικεί δημόσιο ρόλο. Είναι κοντά μισός αιώνας που αρκετοί εχέφρονες καυτηρίαζαν την αντιπαραγωγική οικονομία και έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου λόγω της υπερβολικής διόγκωσης του δημοσίου χρέους. Για λόγους οικονομίας χώρου θα περιοριστώ σε δυο – τρείς μόνον. Ο κ. Μαρίνος - τότε διευθυντής του Οικονομικού Ταχυδρόμου - έγραφε από τη δεκαετία του ’60 «Δανειζόμεθα από το εξωτερικό για να εξοφλούμε τα χρέη μας στο εξωτερικό. Η Ελλάς έφθασε σε αδιέξοδο με τον συνεχή δανεισμό και με τη μη παραγωγική αξιοποίησή του». (εδώ). Και τα έγραφε αυτά σε μια εποχή που το χρέος ήταν ασήμαντο μπροστά στο σημερινό. Ο Ξενοφών Ζολώτας τόνιζε από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα την ανάγκη ισοσκέλισης των δημόσιων οικονομικών, επί πλέον μάλιστα θεωρούσε απαραίτητη την κρατική αποταμίευση, δηλ. την δημιουργία πλεονασμάτων στον τακτικό προϋπολογισμό για να περιορίζεται η εξάρτηση της χρηματοδότησης δημοσίων επενδύσεων από εξωτερικό δανεισμό.(βλ. εδώ . bank of Greece σελ.33). Ασφαλώς γνώριζε ότι η «ανεξάρτητη και υπερήφανη» εθνική πολιτική [1] ασκείται μόνον όταν υπάρχει ισχυρή οικονομία. (Καμία σχέση με την «θωρακισμένη οικονομία» που ισχυρίζονταν πριν λίγα χρόνια κάποιοι ηλίθιοι)Όπως γνώριζε και ότι η οικονομική ισχύς μιας χώρας δεν επιτυγχάνεται με χαλαρή οικονομική πολιτική αλλά με σκληρή δουλειά, αξιοποίηση και δημιουργία ευκαιριών, [2] αιματηρές οικονομίες και με αντιλαϊκά μέτρα. Ο διαπρεπής οικονομολόγος Μίνως Ζομπανάκης αναφέρει ότι κάποτε ο Ζολώτας του είπε: «Παιδί μου να πηγαίνεις στην αγορά και να μου λες πόσα μαγαζιά κλείνουνε, γιατί αν δεν αρχίσουν να κλείνουν σημαίνει ότι χρειάζονται μεγαλύτερες περικοπές στις πιστώσεις». Και συνεχίζει, «Όπως καταλαβαίνετε, σε εμένα τον άπειρο των 25 χρόνων (σ.σ. Σήμερα είναι πάνω από 80. Άρα μιλάμε για τα μέσα της 10ετίας του ΄50) φάνηκε πολύ περίεργο να ακούω ότι αν αρκετά μαγαζιά δεν κλείνουν σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα νομισματικής σταθερότητας και πληθωρισμού. Αργότερα βέβαια κατάλαβα». (εδώ σελ. 50) Οι γκαζοντενεκέδες όμως που καθόρισαν για δεκαετίες τις τύχες αυτού του δύσμοιρου τόπου, δεν κατάλαβαν και δεν καταλαβαίνουν ακόμη.Γι αυτό και η υποκριτική στενοχώρια τους ότι κλείνουν μαγαζιά. Κανένας τους δεν έχει το θάρρος να αναρωτηθεί δημοσίως αν έπρεπε να ανοίξουν, ούτε πόσες από τις υπάρχουσες επιχειρήσεις αυξάνουν τον εθνικό πλούτο και πόσες τον μειώνουν. Αυξάνουν τον εθνικό πλούτο τα